Jest ich coraz więcej. Jak wychowywać jedynaka, żeby nie wyrósł na człowieka samolubnego i skupionego wyłącznie na sobie?
Ważna postawa rodziców
Obserwuje się istną „epidemię jedynactwa. Jak pokazują dane statystyczne, niemal połowa polskich rodzin ma tylko jedno dziecko. To oznacza, że w naszym kraju żyje 3,5 miliona nieletnich jedynaków! Funkcjonuje także stereotyp jedynaka jako egoisty, egocentryka, a dorosłym życiu – trudnego partnera. Czy słusznie?
Sam fakt braku rodzeństwa nie musi jeszcze przesądzać o niczym. Najważniejsze jest to, w jaki sposób jedynak będzie wychowywany. Można to zrobić umiejętnie, by jedynactwo nie stało się dla młodego człowieka obciążeniem na całe życie.
Problem jedynaka tkwi bowiem nie w samym dziecku, tylko w jego rodzicach i ich postawach. Mama i tata inwestują w niego wszystkie swoje uczucia, wręcz „uwieszają się” emocjonalnie na córce czy synu. Poświęcają mu całą swoją uwagę, troskę i lokują w nim wszystkie swoje rodzicielskie ambicje. Dają bardzo wiele potomkowi, ale również wiele oczekują.
Sposób MAMY BABY
Przede wszystkim nie czuj się winna wobec dziecka, że nie ma ono rodzeństwa. Na taki model rodziny zdecydowaliście się i nie warto roztrząsać, czy byłoby lepiej, gdybyście mieli więcej dzieci. Takie gdybanie nic nie zmieni, a kiedy wasz jedynak zorientuje się, że masz wyrzuty sumienia, zacznie to wykorzystywać.
Dodaj komentarz